Sedert 2016 ben ik schepen en heb ik mee de uitvoering van het beleid gestalte gegeven.
Het sleutelwoord in mijn ogen is maatschappelijk evenwicht, geen economische cowboy verhalen zonder maatschappelijk vangnet, maar ook geen vangnet zonder verantwoording aan diegenen die ertoe bijdragen. Het moeilijkst aan evenwicht is dat het geen radicaal begrip is en interpreteerbaar waarbij beide zijden trachten het laken naar zich toe te trekken.
Voor mij persoonlijk moet de werkende medeburger maximaal van zijn brutoinkomen overhouden om gemotiveerd te blijven. Anderzijds moeten diegenen die naast de boot vallen omwille van ziekte of tegenslag degelijk kunnen geholpen worden.
Om deze reden moet oneigenlijk gebruik van middelen voorkomen worden. De laatste jaren met een staatsschuld van meer dan 100 % en een belastingsdruk van meer dan 50 % was het evenwicht niet meer correct.
Ik mijn schepenambt heb ik in elk van mijn bevoegdheden een no nonsense beleid gevoerd met het maximale resultaat, het behalen van de vooropgestelde doelen, en dit aan de laagste kost.